Zostawiła po sobie wiele dobrych wspomnień i dom Zgromadzenia Sióstr Albertynek w Wadowicach, który bez jej determinacji mógłby nigdy nie powstać.
Siostra Adamina (Maria Koczur) była jedną z sześciu córek Karoliny i Franciszka Koczurów z Andrychowa. Miała też dwóch braci. Urodziła się 6 września 1914 roku. Bardzo wcześnie pociągało ją życie zakonne, ale jej ojciec nie chciał, by poszła do klasztoru. Zrobiła to dopiero po jego śmierci, a i wówczas nie od razu. Została jeszcze jakiś czas w domu, by pomóc mamie w opiece nad młodszymi dziećmi. Do Zgromadzenia Sióstr Albertynek wstąpiła, gdy miała 23 lata.
Była osobą bardzo przedsiębiorczą i odważną. Nawet w czasie okupacji nic nie potrafiło jej powstrzymać przed zdobyciem zaopatrzenia dla prowadzonych przez zakonnice placówek. Nieocenione były również jej zasługi w budowie domu Zgromadzenia Sióstr Albertynek w Wadowicach. Powstawał on w latach 80. ubiegłego wieku, kiedy załatwienie wszystkich formalności związanych z taką inwestycją, pozyskanie materiałów budowlanych i zorganizowanie ich transportu graniczyło z cudem. Głównie dzięki determinacji siostry Adaminy udało się pokonać wszystkie trudności i doprowadzić budowę do końca.
– Zawsze uśmiechnięta, zawsze z różańcem w ręku, niezwykle uduchowiona. Mimo podeszłego wieku, potrafiła dokładnie wyrecytować wiersze, których nauczyła się w dzieciństwie! Biła od niej niezwykła dobroć i skromność – wspomina siostrę Adaminę burmistrz Wadowic Bartosz Kaliński. – Odeszła, zostawiając po sobie nie tylko wspaniały dom albertynek, ale również wiele dobrych praktyk, które przez lata przekazywała młodszym siostrom. Zostawiła nam także swoją receptę na długowieczność, jaką jest zimna głowa i gorące nogi, czyli spokój ducha i aktywność fizyczna. (eł)
Zobacz również: Najstarsza mieszkanka powiatu skończyła 106 lat!
